Ja wadde… Het is toch een lange tijd een twijfelverhaal geweest, die blog starten. Ik wist het nog niet zo goed, welke kant ga ik op, hoe ga ik in godsnaam iets neerpennen dat mensen willen lezen? Waarom zou ik zo gek zijn om uren te zitten en te schrijven? Ach, dat laatste deed ik toch al, en ik geniet keer op keer. En misschien is het net dat wat me over de streep trok.
Wat maakt het eigenlijk uit of er ook maar 1 iemand is die mijn verhaal wil horen, 1 iemand die ook maar 1 seconde interesse toont. Ik ben hier vooral voor mezelf. Een verhaal, een schrijfsel, een foto, het zijn allemaal herinneringen. Voor mij, en misschien in elk bericht nog iemand anders, zit er wel een verhaal achter het verhaal, een verhaal achter een foto, een verhaal achter wat dan ook.
Wat kan je in de toekomst zoal gaan verwachten op deze blog? Bezoekjes aan platenwinkels, muzikale besprekingen van platen uit mijn collectie, ervaringen, recent bijgewoonde concerten, koffie,… Van alles wat! Enkel het onderwerp ‘mode’ ga ik mij niet over uitspreken omdat ik me dan 110% belachelijk zou maken. Waar een groot deel van de lezers misschien op zit te wachten, maar neen, excuses!
Ik wil alvast zeggen, bedankt voor het lezen van mijn blog, het aanhoren van mijn gezaag, en het accepteren van mijn passie!
Vandaag wil ik ook een kort stukje wijden aan mijn vriendin. Man ik mag echt niet klagen. Zoals zij me steunt in alles wat ik denk en doe, hoe ze me altijd weer probeert te overtuigen om te gaan voor mijn dromen (en hier gek genoeg ook altijd weer in slaagt). Zonder haar was u hier nu niet aan het lezen…. Maar waarschijnlijk veel nuttigere dingen aan het doen 😉
Dus, bedankt lieve schat, en blijf me pushen nu ik hier eindelijk aan begonnen ben!
-Tom.
Als het je gelukkig maakt moet je het doen!Met een duwtje in je rug,door je lieve vriendin kan het enkel maar de goeie kant uit gaan!Top
LikeLike
Bedankt Herman!
LikeLike
Blijven schrijven Tom!
LikeLike
Doe ik! Bedankt Ivan!
LikeLike
Bedankt voor de lieve woorden schat!
LikeLike
Graag gedaan 🙂
LikeLike